الف- نمای بیرونی که یک ساختمان چهار طبقه می باشد. با آجرهای سه سانتی تزئین شده و پنجره هایی که هر روز به آفتاب سلام  می کنند.

ب- نمای داخلی: کلاً‌ این خانه چهار طبقه دارد که طبقۀ همکف شامل یک سالن غذا خوری با میزهای چهار نفری

جهت تغذیه فرزندان و یک میز دیگر جهت مربیان تعبیه شده است. سمت دیگر آشپزخانه است که داخل آن یک

سردخانه قرار دارد. انبار مواد غذایی و سرویس بهداشتی نیز دیگر سو است.

طبقۀ اول که در واقع قسمت اداری این خانه محسوب می شود و شامل در ورودی،که سمت راست راهرو دفتر مدیر است،‌ دفتر مددکاری قرار دارد. ‌اتاق جلسه یا تولیت، ‌یک کتابخانه مجهز به انواع کتاب های خوا ندنی و جالب،‌و نیزمرجع، و یک اتاق شیشه ای که نمازخانۀ مرکز می باشد و هر روز همه برای اقامه و ادای  فریضۀ نماز به آنجا می-روند. و یک انبار روزانه و دری که به سمت حیاط خانه مان باز می شود در این راهرو قرار دارد. حیاط ما که یک درخت پیر دارد که سالهاست پا به پای بچه های این خانه رشد کرده و شاهد بزرگ شدن فرزندانمان بوده است.

طبقۀ دوم: این طبقه مختص فرزندان این مرکز می باشد، پنج اتاق  خواب که در هر کدام چهار تخت و دراور مجزا دارند. هر اتاقی به فراخور فرزندانی که در آن زندگی می-کنند رنگ خاص خود را دارد ،‌ اتاق نشیمن که بیشترجهت استفاده از تلویزیون است،‌ سرویس بهداشتی،‌ اتاق مربیان نیز در این طبقه است.

طبقۀ سوم: در این طبقه کلاس درس با نیمکتهای درسی قرار دارد که جهت انجام تکالیف درسی تعبیه شده است. سمت دیگر این راهرو کتابخانه مخصوص رنج سنی فرزندان و کلاس کامپیوتر و موسیقی قرار دارد.

طبقه چهارم:سالن اجتماعات و ورزشی به مساحت تقریبأ‌ نصف کل ساختمان است که انواع وسایل بازی در آن قراردارد. و  رخشورخانه که مجهز به دستگاههای شست و شوو خشک کن صنعتی مجزا است.

آری اینجا خانه مهر است، همانی که همیشه گفته اند:

دود اگر بالا نشیند

کسر شأن شعله نیست

جای چشم ابرو نگیرد

گرچه آن بالاتر است

‌        روی دریا خس نشیند

قعر دریا گوهر است.

ای تویی که راهت به اینجا کشیده شد بدان اشتباه نکردی، ‌تو خواسته و ناخواسته به گوشه ای از بهشت دعوت شدی، که شادروان محمدعلی مظفری هم در کتاب خود به نام خاطرات من ذکر کرده اند” حس می کنم که یتیم داری از هر تفریحی شیرین تر است و روز به روز علاقه ام نسبت به این اطفال بیشتر و ایمانم به نتیجۀ کار خیر محکمتر می گردد.”